Միգուցե մենք ապրումենք համակարգչային ծրագրի մեջ, բայց դա էական չէ :
Արդյոք դու իրակա՞ն ես : Իսկ ե՞ս:
Սրանք հարցեր են, որոնք հիմնականում անհանգստացրել են միայն փիլիսոփաներին: Գիտնակաները գրեթե արդեն հասկացել են թե ինչպես երկիրը գոյություն ունի և և ինչու: Բայց տվյալ պահին անգամ ամենահաջող ենթադրություները աշխահի և կյանքի գոյաբանության շուրջ հավանաբար բավարար չեն. գիտությանը նույնպես պետք է ներգրավել այս պրոցեսին: Որոշ ֆիզիկներ, կոսմոլոգներ և տեխնոլոգներ արդեն ուրախությամբ են ընդունում այն գախափարը, որ մենք բոլորս ապրում ենք մի մեծ համակարգչային մոդելավորման մեջ՝ նման մատրիքս ոճի վիրտուալ աշխարհին, որը մենք սխալմամբ կարծում ենք իրական է:
Իհարկե մեր բնազդները հակադրվում են այս մտքին : Այս ամենը չափից դուրս իրական է մոդելավորում լինելու համար: Բաժակի ծանրությունը իմ ձեռքի մեջ, հարուստ սուրճի բույրը, և տարատեսակ ձայները ամենուրեք … Ինչպե՞ս կարող է այսպիսի հարուստ փորձռությունը լինել կեղծ :
Բայց հետո հաշվի առեք վերջին մի քանի տասնամյակների ընթացքում համակարգչային և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների ափշեցուցիչ առաջընթացը: Համակարգիչները տվել են մեզ անբնական ռեալիզմով խաղեր ՝ անկախ անհատականությունան սկզբունքով արձագանքող մեր ընրություններին, ինչպես նաև վիրտուալ իրականության ապշեցուցիչ հզոր մոդելավորումներ :
Այսքանը բավարար է որպեսզի դուք դառնաք պարանոյիդ:
Նույնիսկ մեր ուղեղները մոդելավորված են և արձագանքում են մոդելավորված սենսորային ազդեցության :
Այս ամենը ուղղակի ենթադրություներ են: Կարող ենք արդյո՞ք փաստեր գտնել :
Մենք օգտագործում ենք համակարգչային մոդելներ ոչ միայն խաղերի, այլ նաև հետազոտություների մեջ:
Որոշ գիտնականեր վիճում են, որ կան բավարար պատճարներ մտածելու, որ մենք ապրում ենք մոդելավորված աշխարհում: Առաջին պատճարը այն է, որ մեր տիեզերքը թվում է թե նախապես նախագծված է:
Հաջորդ փաստարկը այն է, որ համակարգչային ծրագիրի նման տիեզերքը թվում է թե գործում է մաթեմատիկական օրենքներով:
Ի վերջո, ասում են որոշ ֆիզիկոսներ, իրականությունը կարող է լինել ոչ այլ ինչ, քան միայն մաթեմատիկա:
Արման Աֆշարիզադե 